Gelek caran meriv nikare muxatabê xwe serwext bike. Lewra sedemên serwextnebûn û yan serxetnekirinê gelek û cur be cur in. Ji wan hinek ji wî kesê ku dilheye muxatabê xwe serwet bike pêktên ku, ji van yên herî girin; mijara ku li ser tê axiftin, zimanê tê bikaranîn, rind nasnekirina muxatab, bi awayekî baş şîrovenekirina pirsgirêkê û hwd. Û hinek sedem jî ji wî kesê muxatab çêdibin û ewna; di derheq vê mijarê de nezanî, pêşdarazîyên ku rê li têgihîştinê digrin, li ser mijarê nefikirîn/guhnedîyîn, li berjewendîyan ve hevnehatina mijarê û hwd gelek egerên din ji wan hinek in.
Wekî tê zanîn her kar, xebat, bawerî û bizav ji bo armanc, berjewendî û behreyekê tê kirin. Loma tu tişt badilhewa û bêkêr nayê kirin, hezkî qenc û hezkî jî xerab be îlam eger û encameke wê heye. Ji ber vê seba ku mirov bikaribin li ser hinek mijar, pirsgirek û niqaşan bipeyivin, bidin û bistînin, hevdû serwext û îqna bikin gotî ev egerên jorê gişk bên hesab kirin. Lewra ev egeran hemû hêmanên têgihîştin û serwextbûnê ne. Carna ev hemû di merivekî de dicivin, carna jî di herdû alîyên bi hevdûre guftûgo dikin de par vedibin.
Ji ber van, dema ku mirovê li ser hinek mijaran, pirsgirêkan, nakokîyan, genegeşî û nikaşê bike gotî li berya her tiştî, hawirekî gengazê ku bi hêsanî, bêtirs û tengasî her alîyê beşdarî guftûgoyê bûyê lê bisitire bê peydakirin. Ango pêwîst e ku ew hawir û cî ne mal/milkê ji alîyan yekî be, da ku terefgirî û hundirî/hakîmîyet çênebe. Lewra her wê hingê mirov dikarin kevirên di pêşa xwe de biavêjin û her alî bi awayekî zelal bi fikir, mebest û armancê hevdû bihese, û bi vî şeklî hêmanên dijberî, dubendî û nakokîyên hevdû ji hev derxin û bizanibin li ser çi, çawa, çima li hevdû nakin û rûnanên.
Ji pey re lazime zimanekî hevpar bikarbînin û têgehên dixebitînin di wateya wê ya resen de bixebitînin. Lê heke na wateyeke din li têgehan barbikin jî divê wê destnîşan bikin. Her weha gotî bi mînak û nimuneyan vegotin û gengeşî bê ravekirin da ku di hiş û bîra mirov de teşe bigre. Di gel vê divê doz û tezên alîyên muxetab rind bênzanîn ku çewtî û tezat ji wan re bên dîyarkirin. Dema axiftinê de gotî tucar kes û kesên li hember piçûk neyên dîtin, lewra dibe doz, fikra wan rast be û yan jê hinek rast be û çaxê pêhisîya ku ew bi xwe neheq e lazime hankêve heqîya yê din bipejirîne û nefspiçûk be. Lewra meriv her gav tiştekî nû hîn dibe. Ya gişkan giringtir jî divê meriv xêrxwaz, û dilsoz be. Ango karê xwe ji bo enanîyet, serkeftin û pûçderxistina meriv û ramanên din nexebite.
Dema em li ser hinek mijaran diaxivin divê em van hêmanan ji bîra nekin da ku hevdû fêm bikin û serwext bibin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder