Meriv xelîfê/cîhgirê Xwedê yê li ser rûyê erdê ye. Xwedayê Mezin seba ji wî re bendetîyê bike û her weha ji bo li ser rûyê cîhanê de îmar û teserûfê bike û gencînîyên sererd û binerd binase-bikarbîne, rêvebirina her tiştên li serrûyê cîhanê daye ber destê însan. Ji lewra mirov bi meleke/hêza xwe ya hiş û vîn/îradeya xwe ve ji afirandî/mexlûqên dinê vediqete û eşrefê mexlûqan e. Çawa hiş û vîna mirov, ew bi rûmet kirîye û mîna wê, vê rewş û cîyê wî barê wî giran kirîye û berpirsyarîyeke mezin ketîye ser milê wî. Mîna tê zanîn gava meqam bala û giram dibe, fenanî wê bar jî giran dibe. Ev zagoneke îlahî ye.
Hemû pêxemberan pêşya her tiştî înkara taxût û yekîtîya Xwedê teblîx kirine û ev rastîya pêwîst anîne bîra însan. Û ji bo mirov bawerîya xwe saxlem bikin, xwe û bawerîya ji qirêj û zenga cahilîyeya tarî paqij bikin rênimune li ber wan raxistine. Di alîyê din de jî seba ku pût û îlahên (xwedawend) sexte red bikin, ewna hişyar kirine û tirsandine. Jixwe pêxember ji bo însan bi mûkafatan ve mizgînî bikin û bi mûcazatan ve jî bitirsînin hatine rê kirin. Ji lewra Xwedê tu carî ji xwe re şirîk û hevalan qebûl nake. Wî çawa însan bi xwe tenê afirandîye wekî wê ji xwe tenê re îbadet û bendetîyê dixwaze. Lewma meriv xêncî Wî ji çi re perestîyê bike û bihebîne yê ezabê dilsoj tam bike.
Xwedê (cc) di Qur’an’a Pîroz de weha dibêje:
“Min însan û cin afirandine da ku ji min tenê re îbadet (qultîyê) bikin.” (Zarîyat: 56)
Dîsa em ji Qur’an’a Pîroz hîn dibin ku peyam/hina-rîya pêxemberan ya hevbeş ev e:
“Bi sond! Me di nava koman gişkan de pêxember derxistine, da ku (bêjin) ji Xwedê re îbadet bikin û ji taxût dûr bisekinin. Bi vî awayî, Xwedê hîdayet da hinekan û ji bo hinekan jî dalalet (jirêderketin) pêwîst bû. Êdî li ser rûyê erdê bigerin, de ka encama derewandîyan çawa bûye.” (Nehl: 36)
“Di berya te de me tu qasid neşandîye ku em jê re weha wehîy nekin; bilî Min îlahê layiqê îbadetê tuneye, vêca ji Min re îbadet bikin.” (Enbîya: 25)
Hemû pêxemberan ji kom û gelê xwe re ev rastîya bingeha ola Îslamê ye û egera rizgarîyê ye dîyar kirin e. Mucadele û tekoşîna nebî û resûlan li ser vî xîmî bilind bûye.
Ji bo piştî vê mazeretê tu kesî nemîne Xwedê Teala weha ferman dike:
“Pêxember bi mizgînvanî û hişyarkerîyê ve hatine, da ku piştî pêxemberan li hember Xwedê hûcetê (mazeret) mirovan nemîne. Xwedê Ezîz e, Hekîm e.” (Nîsa: 165)
Di dîn de zorî/darê zorê tuneye. Bêguman rastî ji çewtîyê kifş bûye. Vêca kî taxut înkar bike û bawerîyê bi Xwedê bîne, bêguman wî bi qulpeke wisa girtîye qet naqete û Xwedê Semî’ e ‘Elîm e. (Beqere: 256)
Taxût; “Peyveke erebî ye û ji koka “tax” ê (yê ji heddê xwe derketî) pêk hatîye û tê wate/maneya ew mexlûqê ji sînorê ji bo wî hatîye kifş kirin derketî û li hember Xwedê serî hildayî.”
Ango taxût ew her tişt, kes, sazî û dezgeh, dewlet û rêxistina ku ji bilî zagonên Xwedê zagon çêkirîye û seba meriv nikaribin ji Xwedê re îbadet bikin astengan derdixe, bi cîh anîna emir fermanê Xwedê qedexe dike ye. Û taxût ew tişte ku wan kar û emelên ji bo perestîya Xwedê tên kirin paşverûtî qebûl dike û herweha ji bo kesên muwahîdê ew/taxût red kirine û bûne peyrewê Xwedê û Qasîdê wî re neyarekî eşkere ye. Çawa li jorê jî hate destnîşankirin, dirûf û rengê taxût cur be cûr in. Ew li gor dem û derê, kes û kesan, reng û rûçikê xwe diguherê.
Li gor van tiştên hate gotin tê dîtin ku, taxût û hevalbendê wî carna şeytanê însî û cinî ne, carna nefs, heywan, dar, pere, kevir, gor in û carna jî desteka ji alîyê civakê ve hatîye hilbijartin e, yan jî meclîs û komeka zana/rûspîya ne. Carna jî ramen (îdeolojî), edet û xuyên serkanîya wan ne Qur’an û Suneta sehîh e.
Ji ber vê hindê Qasidên Xwedê Hz Muhemmed (s.x.l), ji berya her tiştî bi înkara taxût û bawerîya bi Xwedê ve dest bi karê daxûyandin û vexwandin/teblîxa ola Îslamê kirine. Ji lewra tewhîd bes bi vî qaydî pêk tê. Heya merivek taxût înkar neke, nikare bawer bike û bibe misliman. Ev herdu merc ji hevdu venaqetin. Dema ji van herduyan yek kêm be, îman pêk nayê. A eger/sedema nexweşîya mirovê roja me ya herî giring û xeternak ev e. Ji ber ku ev mefhûm/têgeh nayên zanîn, -ya rastî ji ber ku hêzên taxûtî û sîtemkar evna dane ji bîr kirin- bawerîya rastî/heq pêk nayê. Loma gelên ku îro xwe nîsbetî Îslamê dikin gellekî ji heqîyê dûr in/dûr ketine. Loma divê ji berya her tiştî ev têgehên xîmê tewhîd li ser hatîye darxistin bê zanîn û pêwîstîyê wan bê kirin.
Ji ber van sedeman pêxember hatine şandin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder