Îro li ser rûyê dunyayê zilmeke mezin serdest e. Li hemû herêm û deveran qanûn û hakimîyeta mirovên ji Xwedê re serî hildane li ser hukm e. Ew mirovên ku bendetîya xwe jibîra kirine, ew heqê qanûndanînê ya ku mafê Xwedê tenê ye kirine para xwe. Ew kesên nankor û cahil in, di jîyana xwe de Xwedê naînine bîra xwe. Belê îro li ser rûyê cîhanê tûxyaneka bê hed û hesab hakim e. Ango wekî destpêka mirovahîyê, ji dewra Hz. Adem heya şerê di navbera tewhîd û şîrkê, heq û batil, edalet û zilmê berdewam e. Mirov jî li gor şert û mercên îmtihanê di nav vê pêvajoyê de cîyê xwe digrin. Hinek li gor rêberîya wehîy û Qasidên Xwedê xwe didine alîyê tewhîd û edaletê ku jimara van pir kêm e, hinek jî li pey şeytan û hevalbendên wî diçin, dunya û axreta xwe wêran dikin ku jimara vana jî mixabin gelek e.
Belê îro herçendî jimara misliman pir hindik be jî li hember hêzên taxûtî tirsa herî mezin in. Ji bo wan tiştê herî xeternak û xewa şevan li wan heram dike hebûna mislimanên Xwedêtirs in. Ji ber vê li çar alîyên cîhanê zext û zoreka mezin li ser gelên bindest û mezlûm heye. Ji bo çewisandin û çavtirsîkirina wan, hêzên çapemenî, perwerde û propagandayê bê rawestan xebatên xwe didomînin. Ji bo jirêderxistina ew gel û milletên xwe li ser dînê îslamê dihesibînin –ya rastî ji bilî nav tu eleqeya wan bi mislimanîyê re tuneye- her cure dek û dolaban digerînin. Bi xêlî û xeml armancên xwe yên jêrîn vedişêrin, zilm û tadeyê li wan dikin, hemû gencînî û dewlemendîyên wanê sererd û binerd zeft kirine.
Ji bo em misliman dunyayê nas bikin, dost û dijiminê xwe bizanin divê di serî de em xwe binasin, wezîfe û berpirsyarên xwe bihesin. Em misliman di van civaka mirovahîyê de bi hezkirina Xwedê xwedî cîyekî hêja ne. Her çendî hêza me ya maddî kêm be, jimara me hindik be jî îmana me heye û ji bo berxwedanê ev tenê bes e. Lê di vê em haj bi bawerîya xwe hebin û bizanibin ka Xwedê çi ji me dixwaze, çi heqên Wî li ser me hene û berpirsyarîya li ser milê me çi ye?
Ji bo ku em berpirsyarîya xwe hîn bin û peywira xwe bi cî bînin Qur’an Pîroz û Sunneta Sehîh li ber destê me ye. Xwedê Teala heya roja qîyametê em tenê û bê xwedî nehîştine. Hemû hêmanên ku me û pêdîvîyên me rêk û pêk bike hene. Ango gava em li Qur’anê û jîyana Hz. Muhemmed (s.a.w.) dinihêrin dibînin ku divê di serî de mirov hemû îlah û taxûtan înkar bike û wan qebûl neke. La îlahe îllallah ji bo me miftaya cennetê ye ku ferman dike em hemû îlah, sîstem, sazî, dewlet û komên beşerî înkar bikin. Ewna hemû sazî û dezgehên cahilîyyeyê bi tevrê Hz. Îbrahîm (e.s.) werine şikênandin û bi rêberîya Hz. Muhemmed (s.a.w.) dewleta îslamî were sazkirin. Hebûna mislimanan dê ji bo şîrk û peyrewên wê bibe navê mirin û tunebûnê. Jixwe dema heq tê batil hiltê…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder