Mirovê sîtemkar durû ye. Gava dikeve tengasîyê hankêve dest bi cazutîyan dike. Ew dînê ku qet ne xema wan e hankêva dikeve bîra wan û ji bo xwe ji wê teşqele û astenga li ber wan bûye rêbirr xelas bin Xwedê tînine bîra xwe.
Bi rastî gava îro mirov bala xwe dide van niqaşên li ser kêşeya Kurd û Kurdistanê ya ji sedsalan vir de berdewam dike dibîne ku peyvên herî zêde tên bikaranîn Xwedê, Îslam û mislimanî ye. Ew kesên di jîyana xwe ya rojane de qet Xwedê bîrnayînin, di tu kar û barê xwe de guh nadine Îslamê, lê tu lê dinihêr van rojan qet van gotinan jibîra nakin. Gelo evna teze hatine hîdayetê û poşman bûne? Yan tenê dixwazin bi vê tevgera xwe gelê Kurdê mezlûm bixapînin? Gava meriv li rastîya wê dinhêrê derdikeve holê ku ewna nehatine ser rêya rast. Wê çaxê ew kesên îro wisa xeberdidin û ji bo çareserîya vê pisgirêka mezin tevdigerin tenê ji bo berjewendîya vê dewleta dagirkera li ser xîmê neheqî û bêdadîyê avabûye dixebirin û dikin ku emrê wî yê kinbûyî dirêj bikin. Ya rastî tirseke wisa mezin ketîye dilê wan ku xewên şeva li wan heram bûye. Di xewnên xwe de zilm û bêbextîya xwe dibînin. Jixwe ev xeysetê hemû zaliman e.
Lê ji bo ku xwe ji vê afata ku dê koka wan biqelîne xelas bikin îro tenê hêvîya wan bi Îslamê maye. Lêbelê dîsa jî haj bi rêraşaşîya xwe tunene û nabine peyrewê ferman û esasên Îslamê. Tenê dixwazin ji bo demeka kin wê ji bo xêra xwe bikarbînin, gelê Kurd bixapînin û lewma hemasa qala biratî, mislimanî û hevkarîyê dikin. Ango armanca wan tenê zeximkirina serdestîya xwe ye.
Belê ji ber ku li ser vê kêşeyê baş nefikirîne û ya rastî derdekî wanê wisa tuneye, ev helwesta wanê ji bo derdê wan nebe derman û emrê wan dirêj nake. Sedema vê jî pir eşkere ye. Ji bo ku mirov bikaribe nexweşîyekê derman bike divê lêkolîneka baş bê kirin da ku derkeve holê sedema nexweşîyê çi ye? Encax piştî vê lêkolînê pêkan dibe dermanekî anegorî wê nexweşîyê kifş bikin.
Îro kêşeya Kurd û Kurdistanê ji ber neheqî û dagirkerîya dewletê pêk hatine. Çaxê dewleta tirk li ser bermayîyên Osmanî hate damezirandin, li ser xîmê nijadperestîyê hate avakirin. Ji ber vê mafê hemû miletên herêmê hate binpêkirin, tenê navê tirkan hate nasîn û hemû kar û bar ji bo berjewendîyên wan hatine meşandin. Ji bo neteweke bi bingeh were pêkanîn hemû nirx û dewlemendîyên gelê dinê –bi taybetî gelê Kurd- li ser vê navê xwe hesab kirin. Lê gava ev neheqî û destdirêjîya mezin hate kirin gelê Kurd çendîn cara li hember wan serî rakir û bi wan re şer kir. Mixabin ji ber gelek egerên cur be cur di van serhildanên xwe de bi ser neketin. Ev tekoşîna di navbera Kurdan û dewleta dagirker de heya îro berdewam kir. Îro pêvajo gelek tiştan li ser wan ferz dike. Ji ber vê ewna jî seba Kurdistanê ji dest nekin, mêtîngerîya xwe ya li herêmê dîsa bidine kudandin li pey çareserîyên li gor menfet û xêra xwe digerin. A ji ber vê Îslam û mislimanî ketîye bîra wan.
Divê bê zanîne ev kêşe ji ber Îslamê çênebûye. Ya rastî ji ber guhnedayîna esasên Îslamê ev yeka derketîye holê. Tewr Îslam ji bo xwe wekî navgîneka zilmê bikar anîne. Di dema Osmanî de jî îro jî Îslam bi vê armancê hatîye bikaranîn. Lewma tu car nikarin ji Îslamê bo derdê xwe dermanekî peyda bikin.
Seba bikaribin Îslam ji vî derdê wan re bibe derman divê dev ji hemû înkar û neheqîyan berdin, li gor huqûda Îslamê dewletê rêk û pêk bikin, paşê hêvîya xwe bi Îslamê girêdîn. Naxwe ji bilî vê xelasîya wan tuneye û tenê durûtîya wanê li wan bimîne.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder